Rozdział XIII

Lekko przestraszona odwróciłam się w jego kierunku patrząc mu prosto w oczy. Jego lazurowe tęczówki były przepełnione smutkiem i poczuciem winy. Przegryzłam wnętrze policzka czekając na jego ruch. Nie mógłby mi zrobić krzywdy na oczach tylu ludzi i na dodatek swoich młodszych sióstr. Mogę wnioskować, że nie chce mnie zabić. Przynajmniej jak na razie. W końcu przerywa niezręczna ciszę.

-Sky, ja chciałbym przeprosić i wytłumaczyć jak było naprawdę. Możemy wyjść na zewnątrz?-Spytał niepewnie bacznie mi się przyglądając. W mojej głowie zaczynała toczyć się walka między za i przeciw. Wzięłam głęboki oddech i ostatecznie się zgodziłam. Poprosiłam Maggie by zajęła się przez chwilę dziewczynkami, na co się zgodziła. Zarzuciłam na siebie moją kurtkę i na zewnątrz wyciągnęłam z kieszeni paczkę papierosów, po chwili jeden z nich znalazł się pomiędzy moimi ustami.
-Co masz mi do powiedzenia?-Wypościłam dym z ust opierając się o budynek. Byłam ciekawa co mi powie, ale też się go wciąż bałam.
-Chciałem wytłumaczyć co tak naprawdę zaszło tej nocy, kiedy zginął James. Możesz mi nie uwierzyć, ale wciąż nie mogę przestać o tym myśleć. Nie daje mi to spokojnie żyć.-Niemalże zachłysnął się powietrzem, gdy wziął głęboki oddech.
-No to słucham. Radzę się streszczać, bo nie mam zbyt dużo czasu.-Powiedziałam patrząc przed siebie.
-Dobra, nie będę owijał w bawełnę. James wstąpił do innego gangu zostawiając nas samych z długami i przegranymi wyścigami. Można powiedzieć, że zranił męską dumę Zayn'a. Malik zaproponował żebym to ja brał udział w wyścigu z Jamie'm jako, że dopiero zaczynałem tę przygodę. Myślałem, że to wszystko jest bezpiecznie i nic nikomu się nie stanie. Potrzebowałem w tamtym momencie sporo kasy. Z tego co wiesz ja i Jamie całkiem nieźle się dogadywaliśmy i jego śmierć również wyryła piętno na mojej psychice. Codziennie budzę się spocony ze strachu, a przed oczami, gdy zasypiam widzę jego zakrwawioną twarz. Myślałem, że to był zwyczajny przypadek, pech. Okazało się, że to był podstęp. Raz przechodząc między pomieszczeniami usłyszałem co było przyczyną tego, że James wypadł z toru.

Otóż jeden z nas, poprzestawiał coś przy jego hamulcach. Opadłem wtedy ze zdziwienia na podłogę, nie mogłem sobie wyobrazić, że mogliby posunąć się do takiego stopnia. Przecież on był jednym z nas..-Spuścił głowę, a ja nie wiedziałam co mam zrobić. Położyłam dłoń na jego ramieniu dodając otuchy. W moich oczach same zebrały się łzy i powoli udawało im się wydostać. Louis wziął moją dłoń i trzymał mocno, nie chciał płakać. Widziałam, że jest mu ciężko.
-Gdy mnie przyłapali, skopali do nieprzytomności. Próbowałem odejść ale stamtąd nie ma ucieczki. Musisz wypełniać wszelkie życzenia szefa. On jest zdolny do wszystkiego. Człowiek bez skrupułów. Przepraszam Sky, wiem że mnie nienawidzisz, ale proszę byś mi wybaczyła.-Głęboko patrzył w moje oczy ,a ja w końcu zebrałam się by coś powiedzieć.

-Mi też jest przykro. Teraz już wiem, że to nie przez Ciebie zginął mój brat. Dziękuję, że mi powiedziałeś prawdę. To wiele dla mnie znaczy. Mam nadzieję, że Malik'a spotka kiedyś kara, a Tobie uda się stamtąd wyrwać. -Wysiliłam się na słaby uśmiech.
-Mam nadzieję. Chodźmy do środka. Proszę, żeby ta rozmowa została między nami. -Pokiwałam głową, że rozumiem. Muszę się go o coś zapytać. Teraz albo nigdy.
-Czy Harry Styles pracuje z wami? O ile można to nazwać pracą. -Tomlinson stanął zdziwiony i podrapał się po karku, myśląc co ma mi odpowiedzieć.
-Um.. kojarzę nazwisko, ale nie wydaje mi się.-Otworzył mi drzwi bym weszła do środka. Teraz wyczułam w nim nutę kłamstwa.
-Aha no okej. To dzięki.-Odpowiedziałam niepewnie. W tej sprawie ściemniał i to na pewno.
-Sky, uważaj na siebie.-Uśmiechnął się przyjaźnie i ruszył do stolika dziewczynek, które kończyły swój deser. On próbował mnie przed czymś ostrzec. Tylko przed czym?

Zapłacił za zamówienie i uśmiechnął się do mnie pokrzepiająco, chwytając siostry za ich malutkie rączki. Wyglądał na bardzo opiekuńczego brata. Wpadł w niezłe tarapaty, ale na szczęście wiem, że nie miał nic wspólnego ze śmiercią James'a. Wyszli w trójkę z kawiarni, a ja ruszyłam w stronę zaplecza. Spojrzałam na zegarek, który wskazywał za dziesięć osiemnasta więc postanowiłam się przebrać. Zaraz po mnie, przyszła Amber.
-Zrobię dzisiaj test, chcę wiedzieć na czym stoję. -Powiedziała ściągając koszulkę by założyć inną. Ja byłam już praktycznie przebrana.
-Zrób i mi powiesz jaki jest wynik, okej?-Spytałam rozwiązując koka.
-Jasne, dzięki że się o mnie troszczysz. Jesteś kochana. -Przytuliła się do mnie a ja do niej. Mogłabym tak stać całe życie, jednak wiem, że czeka na mnie Niall. Szybko pożegnałam się z Beri i pozostałymi pracownikami. Nie było Katriny na sali, więc mogłam wyjść kiedy chciałam. Pewnie załatwiała jakieś sprawy papierkowe. Popatrzyłam na swój telefon. Piętnaście połączeń nie odebranych, dwanaście SMS-ów a wszystkie od Harry'ego. Schowałam z powrotem komórkę do kieszeni, by nie zaprzątać sobie nim teraz głowy.
Otworzyłam drzwi a fala świeżego powietrza natychmiastowo we mnie uderzyła. Dostrzegłam Niall'a opierającego się o maskę czerwonego samochodu, który prawdopodobnie należał do niego. Przeglądał coś na swojej komórce.Ucieszyłam się na jego widok. Podeszłam do niego i się przytuliłam. W tym momencie właśnie tego potrzebowałam. Chłopak natychmiast odwzajemnił mój gest, przyciskając mnie jeszcze bardziej do siebie.
-Zły dzień w pracy? -Spytał głaszcząc moje plecy, a ja przytaknęłam. Kiedy mnie dotykał nie wyczuwałam tych dreszczy, takich jak Harry to robił. Serce zawsze biło mi dwa razy szybciej, a przy Niall'u byłam dosyć opanowana.
-To co idziemy? -Popatrzył w moje oczy a ja nagle poczułam wielką chęć pocałowania go. Był to krótki pocałunek, ale Blondyn go odwzajemnił. Chciałam zobaczyć, czy będę czuć to samo co z Harry'm. Jednak nie czułam nic.To był zwykły przyjacielski pocałunek. Sky, nie możesz ich do siebie porównywać. To dwie różne osoby.-Powiedział głos w mojej głowie, który miał rację. Muszę przestać. Odsunęłam się od niego i spojrzałam na swoje dłonie.
-Przepraszam Niall. Nie powinnam tego zrobić. -Było mi głupio. Nie chciałam go zranić.
-Nie przepraszaj to było.. miłe? Tak na pewno miłe. -Uśmiechnął się do mnie i złapał moją dłoń, splatając nasze palce ze sobą.
-Jest mi głupio.-Podniosłam na niego swój wzrok i dostrzegłam małe rumieńce. Czy ja go właśnie zawstydziłam?
-Nie masz powodu, żeby było Ci głupio. Chodźmy już.-Pocałował mnie w czoło. Harry też tak robił..
-A co z autem?-Zrobiłam pytającą minę.
-Nic, Liam go odbierze razem ze swoją dziewczyną, Jennifer. -Wzruszył ramionami i pociągnął za rękę byśmy już poszli sprzed kawiarni.
-Liam wydaje się być miły. Długo się przyjaźnicie?-Spytałam zaciekawiona.
-Hmm, prawdopodobnie od podstawówki. Jest najlepszym przyjacielem, jeszcze nigdy mnie nie wystawił. Wszystko robimy razem.
-Śpicie ze sobą też razem?- Nie mogłam powstrzymać śmiechu.
-No proste, że tak. Razem z Jennifer tworzymy całkiem dobry trójkącik. -Powiedział jakby mówił całkiem serio.
-Ouch musi być dobra w te klocki, jeśli radzi sobie z wami w dwójkę. -Poruszyłam znacząco brwiami.
-Jest najlepsza.-Spojrzeliśmy na siebie i zaczęliśmy się głośno śmiać.
Rozmawialiśmy o przeróżnych rzeczach, mogłam mu wszystko opowiedzieć. Kiedy mówiłam, nie przeszkadzał mi tylko uważnie słuchał. Z Harrym praktycznie nie rozmawiałam. Jedynie się ze sobą sprzeczaliśmy. Niall przedstawił mi całe swoje życie, które była bardzo ciekawe. Mieszkał kiedyś w Mullingar, ale przeprowadził się do Londynu i zostaje tutaj prawdopodobnie na zawsze. Jednak nie wspomniał nic o Harry'm. Nie chciałam być nie miła. Mógłby pomyśleć, że umówiłam się z nim tylko dlatego, by wypytać o Harry'ego. Naprawdę go bardzo polubiłam i przyjemnie mi się spędza z nim czas. Oby więcej takich momentów w moim życiu.
-Masz ochotę na lody czy watę cukrową? -Spytał, kiedy zbliżaliśmy się do budki z watą i lodami.
-Waty cukrowej nie jadłam chyba od wieków! -Krzyknęłam podekscytowana.
-Zajmij ławkę, a ja zaraz do Ciebie dołączę.-Posłał mi uśmiech i ruszył w kierunku budki a ja ławki. Czekając na niego wyciągnęłam swoją komórkę. Harry wciąż nie odpuszczał. Miałam pełno nieodebranych połączeń i wiadomości. Zdecydowałam się na odczytanie kilku z nich.

Od: Harry

Sky, dlaczego nie odbierasz?

Chcę porozmawiać. Odbierz.

Kurwa odbierz ten jebany telefon!

Nie ma Cię w pracy. Gdzie jesteś?

Jeśli stanie Ci się krzywda, będzie to jedynie twoja wina.

Proszę odbierz albo odpisz. Odchodzę od zmysłów.

Nie chcę z nim rozmawiać, nie mam o czym. Wsunęłam z powrotem komórkę do kieszeni. Zaczynam się go bać, zachowuje się strasznie. Muszę to wszystko skończyć, póki nie jest jeszcze za późno.
-Posmutniałaś, co się stało?-Wręczył mi słodki przysmak.
-Nic takiego, po prostu Harry się do mnie dobija i odgraża, a ja nie mam ochoty z nim rozmawiać.-Uśmiechnęłam się blado.
-Nie przejmuj się. On już jest taki wybuchowy, trudno go pojąć. -Urwał mi kawałek waty i wsunął do ust, na co się zaśmiałam. Karmiliśmy siebie nawzajem. Niall wymazał mi całą twarz cukrem i nawet posklejał mi moje włosy. Był przeuroczy. Oparłam się o jego ramię i zaczęłam drzeć z zimna. Horan to wyczuł i użyczył mi swojej granatowej bluzy. Przytulił mnie mocniej do siebie. Siedzieliśmy w ciszy, nie była ona niezręczna, lecz bardzo przyjemna.

-Dlaczego w życiu jest tak, że zakochujemy się w nieodpowiedniej osobie?-Wyszeptałam po długiej ciszy, blondyn zaciągnął się powietrzem.
-Sam nie wiem. Może że chcemy żeby ta druga osoba sprawiała że czujemy pewien dreszczyk emocji, niebezpieczeństwa. Potrzebujemy czuć się kochani i żyć z myślą, że ktoś na nas zawsze czeka. Czuć się ważni, sprawiać by zawsze na twarzy drugiej osoby gościł uśmiech. Nie można od siebie odejść, gdy nastąpi pierwsza przeszkoda. Trzeba się nawzajem wspierać.
-Byłeś kiedyś zakochany? - Uniosłam głowę ku górze i przymknęłam oczy.
-Oczywiście, że byłem. To naprawdę piękne uczucie.
-Jak miała na imię?

-Amber, piękna blondynka o pięknych zielonych oczach.-Uniosłam wzrok na niego pełna podejrzeń że chodzi o Beri.
-A nazwisko?
-Wilde, coś nie tak?-Wytrzeszczyłam oczy po usłyszeniu nazwiska mojej przyjaciółki. Jedno wielkie O kurwa!
-Nie no jasne, że nie tak pytam. Dlaczego się właściwie rozstaliście?-Skłamałam a, tak naprawdę miałam ochotę powiedzie, że znam Amber jednak nie chciałam się w to mieszać. To ich sprawa, i z tego co wiem Beri jest szczęśliwa z Dean'em.
-Zareagowałaś dosyć dziwnie. Rozstaliśmy się dlatego, że Amber stwierdziła że nie chce się angażować w coś stałego. Jest młoda i chce się wybawić, zrozumiałem to. Nie chciała zawieść moich uczuć. Byliśmy ze sobą dwa lata. Gdyby teraz powiedziała, że chce to odbudować bez zastanowienia dałbym jej kolejną szansę. Może to głupie ale czekam na ten dzień, kiedy znów wezmę ją w ramiona i przytulę cały mój świat.-W jego oczach pojawił się smutek, ale też nadzieja. Miałam ochotę skopać tyłek Ambi za to, że odrzuciła tak wspaniałego faceta.
-Nie bądź smutny. Wszystko się ułoży.
-Nie tracę nigdy nadziei wciąż czekam.-Odgarnął kosmyk moich włosów.
-Przyjemnie mi się spędza z Tobą czas ale muszę wrócić do mojej przytłaczającej rzeczywistości.-Chłopak wstał z ławki i podał mi dłoń, którą chwyciłam.
-Pozwól, że odprowadzę Cię do domu.-Położył dłoń na moich plecach . Przez całą drogę Niall mnie rozśmieszał do granic możliwości, że płakałam ze śmiechu.
-Tutaj mieszkam. -Powiedziałam stając przy furtce.-Może wejdziesz do środka na herbatę czy piwo?
-Nie, już tak powinienem wracać do domu. Jutro muszę pomóc Liam'owi z urządzeniem pokoju jego mamy i trzeba jakieś meble poskręcać. Jeszcze się zgadamy.
-Jasne, adres znasz. -Uśmiechnęłam się i nastała cisza w której wyczułam nutę niepewności ze strony blondyna. Zbliżył się do mnie i położył ręce na moich biodrach składając pocałunek.
-A więc dla niego mnie olewasz! Od samego początku wiedziałem, że chce mi Cię zabrać! Pożałujesz tego sukinsynie!-Natychmiast odsunęliśmy się od siebie, gdy usłyszeliśmy głos Harry'ego. Jego twarz była czerwona ze złości a tęczówki z sekundy na sekundę stawały się ciemniejsze, gdy podchodził do nas. Styles rzucił się z pięściami na Horan'a. Byłam zszokowana, nie wiedziałam co mam robić. Stałam i patrzyłam jak Brunet okłada pięściami blondyna, który próbuje się obronić.

_____________________________________________________________________________

Cześć, mam nadzieję, że o mnie nie zapomnieliście. 

Jak zauważyliście nie zawieszam bloga, jednak rozdziały będą pojawiać się rzadziej. 

Dziękuję za te pozytywne komentarze pod ostatnim rozdziałem.

Jeśli jednak wyrażacie swoją opinię to podpiszcie się, a nie ładujecie hejty z anonima jaka to ja jestem okrutna, bo chcę komentarzy. 

Tak więc rozdział jest krótki, ale myślę, że się spodoba. 

Co wy na to, że Niall był kiedyś z Amber,  Louis przeprosił Sky, a Harry się wkurzył?

Dziękuję za wszystko, @xAgata_Sz ♥

Jeśli przeczytałaś/łeś zostaw po sobie szczerą opinię

 w komentarzu, proszę..