Rozdział XVI

„Nagle zdajesz sobie sprawę, że wszystko się skończyło. Naprawdę. Nie ma już powrotu. Czujesz to. 

I próbujesz zapamiętać, w którym momencie to wszystko się zaczęło. I odkrywasz, że zaczęło się wcześniej niż Ci się wydawało. Długo wcześniej. I to w tej chwili zdajesz sobie sprawę, że to wszystko zdarzyło się tylko raz. I nieważne jak bardzo się starasz, nigdy nie poczujesz się tak samo. Nie będziesz już nigdy czuć się tak jak w tamtej chwili...”

Harry's P.O.V.

Kiedy Sky zamknęła drzwi, a ja stałem nagi przed jej drzwiami wiedziałem, że jest to koniec. Nie chciała mnie wysłuchać, dać mi się wytłumaczyć. Uwierzyła temu ćpunowi, którym był Bieber. To zabolało mnie najbardziej. Też mam uczucia. Może za bardzo ich nie okazuję, ale naprawdę jej mam. Głęboko w środku jestem osobą, która potrzebuje miłości, ciepła i bycia z kimś kto pokocha Cię mimo Twoich wad. A wad mam wiele. Zalety też można we mnie dostrzec, lecz trzeba wiele czasu by je ze mnie wydobyć. Moje ciało zdobią tatuaże. Nie są one byle jakie, no dobra parę z nich były zrobione dla żartów Każdy z nich wiele dla mnie znaczy. Przez nie ludzie uważają mnie za złą osobę, myślą że dopiero co wyszedłem z puszki, a tak naprawdę gówno wiedzą. Dla nich jestem kryminalistą. A ja? Ja jestem zwyczajnym chłopakiem, który swoje uczucia, emocje wyraża przez tatuaże. Zayn często się ze mnie nabija, mówiąc, że zachowuję się jak pizda. Co oczywiście jest nieprawdą. Potrafię być zajebiście groźny dla tych co na to zasługują. Nawet sobie myślę, że potrafię bez żadnych ogródek kogoś zabić. W końcu takie są uroki bycia w gangu Malika. Zbierając swoje rzeczy z wycieraczki szedłem w stronę auta dociskając je do swojego ciała. Kiedy

znalazłem się w środki pojazdu, oparłem głowę o kierownicę i zacząłem w nią uderzać. Byłem cholernie zły na siebie, ale też na Sky. Przez myśl mi nie mogło przejść, że wierzyła w te bzdury i nie pozwoliła mi wyjawić prawdy. Odpaliłem silnik i ruszyłem przed siebie. Odjeżdżając z podjazdu dostrzegłem tę samą staruszkę, która wpatrywała się wcześniej w mój goły tyłek. Uśmiechnąłem się do niej i ponownie pomachałem, co odwzajemniła. Było to trochę śmieszne, ale też miłe. Potrafiłem zawrócić w głowie nawet osiemdziesięcioletniej kobiecie. 

Po pewnym czasie byłem już pod swoim domem i szybkim krokiem udałem się do jego wnętrza. Ubrany w te ciuchy, które założyłem podczas drogi do domu. Nalałem zimnej wody do szklanki stojącej na blacie kuchennym. Nie miało dla mnie znaczenia, czy była ona umyta, czy też nie. Nic nie powinno mieć dla mnie znaczenia, jednak było całkiem inaczej. Sky znaczyła dla mnie naprawdę wiele. Nawet nie wiem kiedy to wszystko się zaczęło. Miałem ją tylko do siebie zwabić, następnie przekazując w ręce Mulata. Na pozór banalne zadanie, lecz okazało się być cholernie trudne. Nikt by nie przypuszczał, że się w niej zakocham i stanie się dla mnie jedną z najważniejszych osób w moim jebniętym życiu. Dlatego nie potrafię jej skrzywdzić i nie dopuszczę do tego, by Zayn ją skrzywdził, czy ktokolwiek inny. 

Odsunąłem się od blatu i poszedłem do sypialni, natychmiast wskoczyłem pod kołdrę i zakryłem się cały. Patrzyłem tępo w sufit, rozmyślając jak mogę ją odzyskać. Przyszedł mi do głowy pewien pomysł, Louis. On znał całą prawdę o jej bracie, nie jestem do końca pewny, czy to dobre rozwiązanie. Kto nie ryzykuje ten nie żyje-głos w mojej głowie miał zdecydowanie rację. Wyciągnąłem z kieszeni komórkę i wybrałem numer do Tomlinson'a. Po kilku sygnałach odebrał.
-Siema stary, masz chwile żeby do mnie wpaść?
-Siema, coś się stało?-Spytał trochę zaniepokojony, a w tle było słychać wkurwiający głos Zayn'a, który kogoś opieprzał i to porządnie. On naprawdę jest za bardzo wybuchowy.
-Komplikacje ze Sky.-Odpowiedziałem krótko i wypuściłem powietrze z ust, nawet nie sądziłem, że wstrzymałem oddech.
-Zaraz będę.-Jestem pewien, że w tym momencie wywrócił oczami.

Tommo to naprawdę dobry chłopak, najnormalniejszy z tej całej bandy. Kiedy czegoś potrzebuję, zawsze mi pomaga, a ja jemu. Wpadł w to wszystko tak samo jak ja. Brak kasy sprowadza Cię na samo dno i żeby sobie radzić, szukasz jakiegokolwiek sposobu, by trochę zarobić. Wtedy myślisz tylko o kasie, a nie o skutkach swoich czynów. Jeśli ktoś twierdzi, że pieniądze szczęścia nie dają to niech spróbuje żyć z kilkoma funtami od jednej wypłaty do drugiej. Miłości za nie, nie kupisz, ani nie sprzedasz. Ta wartość życiowa jest bezcenna. Kasa zawsze się przydaje i każdemu jest potrzebna. Louis musiał pomóc rodzinie, która jest dosyć spora i nie radzi sobie z utrzymaniem dzieci, ani rodzinnego interesu, czyli stadniny konnej. Mimo kasy, którą dostaje od Malika nie jest zepsuty tak jak połowa z nas, która zachowuje się jak rozpuszczone dzieci. Czasami mamy wrażenie, że Zayn nas oszukuje co do kasy, ale nic nie mówimy, bo wtedy może nam wcale nie zapłacić za wygrany wyścig.
W całym pomieszczeniu rozbrzmiał dźwięk dzwonka do drzwi. Przetarłem oczy i wstałem z łóżka poruszając się w znanym mi kierunku. Otworzyłem moje wrota, a oczom ukazał się Lou z limem pod okiem.
-Co Ci się stało?-Spytałem zszokowany, wpuszczając go do środka.
-To nic wielkiego. Miałem spięcie z Lukiem i jakoś tak wyszło. Co to za sprawa ze Sky?-Zasiadł na krześle w kuchni, a ja podałem mu schłodzone piwo.
-Sorry Hazz, ale prowadzę i dzisiaj mam trening. Możesz mi nalać wody?-Pokiwałem głową na znak, że rozumiem i nalałem mu wody z butelki, a sam pociągnąłem łyk piwa. Louis zachęcił mnie dłonią bym wytłumaczył o co chodzi, nie wiedziałem od czego mam zacząć.
-To co teraz powiem, proszę by zostało między nami. -Powiedziałem na samym wstępie.
-Jasne, nie ma sprawy.-Uśmiechnął się przyjaźnie.
-Więc musisz mi pomóc ze Sky i pozbyć się Biebera.-Louis przybrał zdziwioną minę.
-Kim jest Bieber?-Spytał całkiem poważnie i upił łyk wody, następnie oparł głowę na dłoni.
-On jest dilerem. Czasami zdarzało mi się od niego kupować towar na jakieś imprezy, kiedy byłem u Skylet on do niej przyszedł i..- Urwałem w połowie, Louis poklepał mnie po plecach. Rozumiał, że jest mi ciężko o tym mówić.
-On ją prawie uderzył. Na szczęście znalazłem się przy niej w odpowiednim momencie i go powstrzymałem, sam okładając go pięściami. Powiedział jej o wyścigach i, że znam Malika. Całą śmierć jej brata zwalił na mnie, choć to są jakieś oszczerstwa. Straciłem ją.-Oparłem głowę o brzeg stołu i lekko w nią uderzałem.
-Chyba nie chcesz mi przez to powiedzieć, że się w niej zakochałeś!? Co z planem? Przecież jak Zayn się dowie on was oboje zabije. Kurwa Harry nie możesz być w niej zakochany. -Brunet wstał z krzesła i chwytając się za głowę krążył po pomieszczeniu, przeklinając pod nosem. Nie możesz przecież od tak się w kimś odkochać. Zakochać się jest łatwo. Trzeba umieć rozróżnić miłość od zauroczenia. A to co czuję do Sky nie jest na pewno zauroczeniem.

-Słuchaj Hazz, ja z nią rozmawiałem kilka dni temu.-Podniosłem na niego wzrok, mocno zaciskając szczękę.
-Jak to z nią rozmawiałeś!?-Krzyknąłem ze zdenerwowania. Jak mógł mi wcześniej o tym nie powiedzieć. Przecież jesteśmy kumplami do cholery!
-Spokojnie. -Uniósł ręce w geście obronnym. -Byłem z bliźniaczkami w kawiarni i zauważyłem ją jak mi się przygląda. Dłużej nie mogłem tego w sobie dusić. Powiedziałem o tym, że to nie ja jestem winny śmierci James'a. Myślę, że mi uwierzyła, przecież mówiłem prawdę. Na koniec zapytała, czy Cię znam.-Teraz to ja chodziłem wkoło pomieszczenia.
-Co jej odpowiedziałeś?-Zagryzłem wargę ze złości i niepewności jego odpowiedzi.
-Że Cię nie znam. Malik zabronił nam mówić, że Cię znamy. Jakby się dowiedział zabiłby nas.-Odpowiedział jakby to było najoczywistsze.
-Co ja mam teraz zrobić? Nie chcę jej stracić. Ona nigdy mi nie uwierzy. Cały czas żyję w kłamstwie. Moje życie to kłamstwo.-Nagle oboje się zerwaliśmy z miejsca, gdy usłyszeliśmy dźwięk dzwonka do drzwi.
-Zapraszałeś kogoś? -Pokiwałem przecząco głową i udałem się w stronę drzwi. Popatrzyłem przez wizjer i zamarłem. Przed drzwiami stał zakapturzony Zayn. Walił pięściami, by wpuścić go do środka. Z niechęcią otworzyłem je i zaprosiłem go do środka gestem ręki. Ściągnął swój kaptur i patrzył na mnie ze złością.
-Nie przywitasz się ze mną?-Spytał, a ja podałem mu rękę, którą ścisnął dosyć mocno. 

-Coś się stało? -Spytałem i razem poszliśmy do salonu, Lou jak na razie nie wychodził z kuchni. Miałem nadzieję, że uda mu się jakoś się wydostać stąd niezauważalnie.
-Nie, nic takiego chciałem się dowiedzieć co u mojej ślicznotki, panny Branks. -Rozsiadł się na kanapie i wyciągnął swoje długie nogi z obłoconymi butami na stolik idealnie wypolerowany. -Louis pozwól tutaj na chwilkę.
-Nie ma go tutaj.-Skąd wiedział, że tu jest?
-No wyłaź! Przecież wiem, że tu jesteś. A ty Styles nie kłam, bo pożałujesz i nie wywracaj tymi oczami na mnie.-Warknął w moją stronę, następnie przekręcił się tak, by spojrzeć na stojącego za nim Tomlinson'a.
-Skąd wiedziałeś, że tu jestem?-Zapytał i usiadł na przeciwko niego.
-Twoje auto stoi na podjeździe, kretynie.-Swój wzrok przeniósł na mnie. -Więc co u Branks, bo nie usłyszałem odpowiedzi.-Ręką wskazał bym mu odpowiedział.
-Nic, a co ma być? Wszystko idzie zgodnie z planem. Nie musisz się o nic martwić.-Tak naprawdę nic nie jest tak, jak być powinno. Na samą myśl o niej zakuło mnie mocno serce, tak bardzo pragnąłem żeby była ze mną i nie była w nic zamieszana.
-Dlaczego nie odbierałeś ode mnie ostatnio telefonów? Słyszałem, że spędziłeś u niej całą noc, czy to prawda? -Jego wzrok palił moją skórę.
-Bo byłem z nią. Jak sobie to wyobrażasz? Gdybym odebrał cały plan szlak by trafił.- Nie patrzyłem mu w oczy. Starałem się grać twardego.
-W sumie racja Styles. A i byłem u Twojej siostry. Całkiem seksowna z niej dziunia.-Oblizał usta, a ja poderwałem się by mu przywalić, jednak Lou mi to uniemożliwił, chwytając za ramię. Zayn zaczął głośno się śmiać, a mi na pewno nie było do śmiechu. W końcu chodziło o moją siostrzyczkę. 

-Zostaw Gemmę w spokoju, przecież robię co mi karzesz.-Wycedziłem przez zęby, powstrzymując się, by mu nie przywalić.
-Nie bulwersuj się tak, bo zmarszczek dostaniesz. Wiem doskonale co robię i co każdy z was robi po kolei. Sądzę, że spodobałem się jej i Twojej mamie również. Zaprosiły mnie nawet na wspólną kolację, miło prawda?-Wyszczerzył zęby w chytrym uśmieszku, którego miałem ochotę się pozbyć jak najszybciej.
-Grasz nie czysto Malik.-Splunąłem w jego stronę, będąc już maksymalnie wkurwionym.
-Czysto, nie czysto, ale za to masz brudny stolik. -Rzeczywiście był brudny, przez jego buciory na nim. -A co z Tobą Louis?-Jego wzrok przeniósł się na bruneta.
-Ze mną?-Spytał Tommo jakby był wyrwany z transu. Widziałem jak był zestresowany, jego ręce się trzęsły i zapewne też pociły.
-A jest tu jakiś inny Louis, bo nie rozumiem?-Rozglądał się na wszystkie strony.-Więc masz mi coś do powiedzenia?
-Myślę, że nie. Oprócz tego, że mam dzisiaj trening i właśnie powinienem się na niego się zbierać. Do zobaczenia wieczorem. -Lou wstał z kanapy, chcąc się wymigać od rozmowy.
-Siadaj i mów to co mnie interesuje. Na przykład  Twoje pogaduszki ze Sky. -Oboje zrobiliśmy wielkie oczy, nie wiedząc skąd o tym wie. W momencie, gdy Lou starał się wymyślić coś sensownego nie pogrążając siebie zadzwonił mi telefon. Na wyświetlaczu pojawiło się zdjęcie uśmiechniętej Gemmy. Posłałem Tommo współczujące spojrzenie, a sam udałem się do kuchni, gdzie odebrałem połączenie.
-Braciszku, wpadaj do nas na kolację, poznasz mojego przystojnego kolegę!-Wykrzyczała podekscytowana, a moje ręce zacisnęły się z całej siły.
-Skąd go znasz?-Spytałem na skraju wytrzymałości, gdy usłyszałem jęk Louis'a.
-Oj później Ci opowiem. O 19 się widzimy. Cześć. -Zakończyłem rozmowę.
Udałem się do salonu, gdzie Zayn kopał w brzuch leżącego na podłodze Tommo, zwijającego się z bólu. Natychmiast złapałem i odciągnąłem Malika, zaś Lou pluł krwią.
-Co Ci odbiło Zayn? -Popatrzyłem na niego i sam dostałem w szczękę. Lekko się zachwiałem pod wpływem działającej na mnie siły.
-Nikt nie ma prawa mnie okłamywać. Będę mieć na was dwóch szczególną uwagę. Jeden zły ruch i was zabije, a następnie tę sukę Branks. -Splunął, a ja poczerwieniałem ze złości, gdy nazwał moją Sky suką.
-Do usłyszenia. -Założył kaptur na głowę i wyszedł z mojego domu, mocno trzaskając drzwiami.
Pomogłem podnieść się kumplowi, na co ostatkiem sił mi podziękował.
-O co poszło?-Spytałem podając mu butelkę z wodą, która znajdowała się koło sofy.
-O to, że rozmawiałem z nią w kawiarni i zataiłem to przed nim. -Otarł dłonią spocone czoło.

Wypuściłem z ust gromadzący się we mnie ciężki oddech. Wynika z tego, że mamy wśród nas donosiciela, tylko kto może nim być. Kto jest tym jebanym konfidentem? Zayn jest na bieżąco we wszystkim. Śledzi każdy nasz najmniejszy ruch. Kurwa, nie wytrzymam. Moje życie, a przede wszystkim życie Sky jest w niebezpieczeństwie. Muszę coś wymyślić, tylko co? Chcę żeby czuła się bezpiecznie, jest to niemożliwe kiedy nie ma mnie obok niej. Dlaczego ten chuj tak parszywie kłamał? Przecież do chuja pana jestem niewinny. Czuję się teraz jak Louis, podejrzewany o coś, czego nawet nie zrobiłem. Nigdy nawet z James'em nie gadałem, znałem go tylko z opowieści tych pozostałych kretynów. Muszę sprawić by mi uwierzyła, tylko czy to zrobi? Tego kurwa nie wiem. Oddałbym wszystko, by znów poczuć jej zapach perfum, dotyk na moim ciele. Cokolwiek. Chcę żeby była szczęśliwa. Ze mną. Wiem, że zależy jej na mnie tak jak mi na niej. Obiecuję, że sprawię by mi uwierzyła, zrobię wszystko co w mojej mocy. Ja.. ją chyba kocham.

Sky's P.O.V.

Wszystko co dotychczas przeżyłam, prowadzi mnie na sam dół. Śmierć, kłamstwa, rozstanie, samotność, smutek. Moje życie z dnia na dzień staje się coraz większym piekłem, z którego trudno mi się wydostać. Nie mam tak naprawdę po co żyć. Zostałam oszukana przez osobę, którą w tak krótkim czasie zdążyłam cholernie pokochać. Dlaczego On mi to zrobił? Kiedy zdążyłam mu już zaufać, On to spieprzył. Coraz bardziej sądzę, że nie jestem stworzona, by zaznać jakiekolwiek szczęście. No czym ja sobie na to zasłużyłam? Co z tego, że przez dni kiedy byłam z Nim czułam się wspaniale i cholernie szczęśliwa, a teraz czuję się jak gówno? Nic nie warte gówno, którego nikt tak naprawdę nie potrzebuję. Chcę żeby moje serce przestało bić, bo nie ma już dla kogo. Dlaczego mam tak chujowe życie? Chcę być szczęśliwa. Wiecznie mam same problemy, więc może należy mi się odrobina szczęścia. Z tego co widać, Bóg ma wobec mnie inne plany. Nie pozostało mi nic innego jak siedzenie w bujanym fotelu i wpatrywanie się w tętniące radością życie zza oknem. 
Zakochane pary chodziły w tę i z powrotem; trzymając się mocno za ręce i patrząc na siebie tym wzrokiem, przepełnionym miłością i pożądaniem. Dlaczego ja nie mogę być na ich miejscu? Dlaczego role się nie odwrócą, i to oni będą siedzieć w tym bujanym krześle wpatrując się w przechodniów pełna smutku. Czuję się jak Bella Swan w Księżycu w nowiu. Załamana i rozdarta, po tym jak jej ukochany Edward ją zostawił. Może nie mogę być z Nim z tego samego powodu co Edward z Bellą, nie chce mnie jeszcze bardziej skrzywdzić niż już zostałam skrzywdzona. Chciałabym, żeby prawda co do śmierci Jamesa wyszła na jaw. W końcu nie wiem komu mam wierzyć. Louisowi, który twierdzi, że to sprawka innego typa z gangu, ale przecież też mnie okłamał; utwierdzając mnie w przekonaniu, że nie zna Jego. A prawda jest inna, skoro Louis pracuje dla Malika musi znać też Jego. Nie ma opcji, by Go nie znał. Może ten pierdolnięty Justin ma rację, i to On stoi za śmiercią mojego brata; przecież Bieber to ćpun i może kłamać, tylko po co miałby to robić? Najbardziej przeraża mnie w tym momencie fakt, że on ma brać udział w wyścigu razem z Nim. Jego imię nie może się wydobyć z moich ust, przeszkodą jest formująca się w moim gardle gula, a w oczach pojawiają się łzy smutku, czy też żalu. Nikt nie ma prawa mi mówić, że wie jak się czuję. Nikt nie jest w stanie tego poczuć, tak jak ja. Nikt nie zdaje sobie sprawy z tego, że toczy się we mnie walka między sercem, które podpowiada, że On jest niewinny, a zdrowym rozsądkiem mówiącym, że to On jest winny mojemu smutkowi, że przez Niego tak się czuję. Ale kurwa ja Go kocham, tak jak nikogo innego wcześniej. Chcę wtopić się ponownie w Jego ramiona i zapomnieć o otaczającym mnie świecie. Poczuć smak Jego słodkich ust na moich. Czuć znów to pożądanie, a także czuć się kochana. Czy ja tak naprawdę tak wiele oczekuję od życia?

Poczułam smak słonej łzy spływającej po policzku. Miałam już dosyć płakania. Otarłam spuchnięte od płaczu oczy i przegryzłam wewnętrzną stronę policzka, by powstrzymać wydobywający się płyn. Leżąca na półce obok komórka, zaczęła wibrować, symbolizując otrzymanie nowej wiadomości. Z zawahaniem sięgnęłam po nią, bojąc się tego co będzie w niej napisane i od kogo może być. Przejechałam kciukiem po wyświetlaczu, odblokowując go. Widząc treść wiadomości otworzyłam szeroko oczy. Amber napisała, że zrobiła test i wyszedł pozytywnie, błagała by się z nią spotkać i to jak najszybciej. Nie wiedziała co ma robić. Wypuściłam głośno powietrze z ust i przetarłam dłonią twarz. Choć tak bardzo chciałam być sama w tym momencie i użalać się nad swoją beznadziejnością, to nie mogłam. Beri potrzebowała teraz wsparcia z mojej strony. W końcu nie na co dzień dowiadujesz się, że jesteś w ciąży i to w najmniej oczekiwanym przez siebie momencie. Sama nie wiem co zrobiłabym na jej miejscu. Muszę być teraz przez cały czas przy niej. A co jeśli będzie chciała usunąć swoje dzieciątko? Nie może tego zrobić, wiem, że będzie jej ciężko, ale zawsze będzie mogła na mnie liczyć. W pierwszej kolejności musi powiedzieć o ciąży Dean'owi, on też musi się starać. Najważniejsze jest to, by nie uciekał przed byciem ojcem i odpowiedzialności z tym związanej. Może nie przyjmie tego dobrze, jednak wierzę, że będzie wszystko w porządku. Jeśli okazałby się bezwartościowym chujem, miałby wtedy ze mną do czynienia, oby jednak nie. Moja komórka zaczęła dzwonić, tym razem był to Niall. Musiałam odebrać, w końcu się martwił o mnie, nawet był wczoraj wieczorem pod moim domem, lecz udawałam, że nikogo nie ma. Po dłuższych próbach odpuścił i pojechał do domu, jednak nie przestawał do mnie wydzwaniać i pisać wiadomości. Zebrałam się na odwagę i przyłożyłam urządzenie do ucha.
-Halo?-Wyszeptałam, musiałam odkaszlnąć, gdyż czułam okropną suchość w gardle.
-No w końcu odebrałaś! Sky, co się z Tobą dzieje?-Wykrzyczał z ulgą w głosie.
-Hej, przepraszam, ale nie miałam ochoty z nikim rozmawiać.-Założyłam za ucho, lecący mi na oczy kosmyk włosów. Byłam pewna, że zaraz zada mi pytanie związane z Nim.
-Czy on Cię skrzywdził? Martwię się o Ciebie..-Ściszył głos na ostatnie słowa. Czy mnie skrzywdził? Myślę, że tak, w końcu okłamał mnie. Nie chciałam dłużej już ciągnąć tej rozmowy. Mimo, że część mnie chciała wyjawić przyczynę, mojego zachowania, postanowiłam, że nie będę go zadręczać swoimi problemami.
-Wszystko jest w jak najlepszym porządku, naprawdę nie masz się czym martwić.-Poczułam okropny ból w klatce piersiowej, a przed oczami zrobiło mi się czarno. Spowodowane pewnie jest to tym, że nie jadłam nic od wczoraj, oprócz tych owoców co.. oh mniejsza w to.
-Myślę, że jest jednak na odwrót. Przyjadę za chwilkę do Ciebie, okej?-Jego głos przepełniony był troską.
-Nie trzeba Niall, właśnie wybieram się do przyjaciółki. Nie zaprzątaj sobie mną głowy. -Bo po co ma się mną martwić? Teraz najważniejsza jest Amber.
-Ale jak wrócisz obiecaj, że się zobaczymy, dobrze?-Powiedział dosyć stanowczo, a zarazem czule. To było miłe.
-Obiecuję, do usłyszenia.-Rzuciliśmy obydwoje krótkie pa, a ja podniosłam się z krzesła i udałam się w stronę łazienki. Musiałam się koniecznie ogarnąć. Chciałam jak najszybciej, znaleźć się przy przyjaciółce i sprawić, by choć na chwilkę się uśmiechnęła, mimo iż sama nie mam ochoty na uśmiechanie się. Dopiero co straciłam, swoją jedną połówkę serca., która należała do Niego. Po części wciąż należy...

___________________________________________________________________________

Przepraszam, przepraszam, przepraszam. 
Długo czekaliście na ten rozdział, ale kompletnie nie mam czasu na pisanie. Mam strasznie dużo nauki, a rozdział pochłania dosyć dużo czasu, by go napisać.
Mam nadzieję, że mi wybaczycie, a rozdział choć troszeczkę się podobał, mimo iż sama nie jestem do końca z niego zadowolona ze względu na liczne dialogi.
Przepraszam za jakiekolwiek błędy, dziękuję za każdy nawet ten najmniejszy komentarz.
Została zaktualizowana lista informowanych, jeśli ktoś chce jeszcze być informowany to zostawcie swoje nazwy z tt w komentarzu.
Założyłam aska, gdzie możecie mnie pytać o co chcecie ---> http://ask.fm/youmakememad69 
Buziaczki, @xAgata_Sz ♥

Jeśli przeczytałaś rozdział, proszę zostaw po sobie komentarz, 

to dla mnie naprawdę ważne..