Rozdział XXIV

UWAGA!!!

INFORMUJĘ TYLKO TYCH, KTÓRZY ZOSTAWIĄ KOMENTARZ I SWÓJ USERNAME POD TYM ROZDZIAŁEM !!!
PAMIĘTAJCIE, ŻE NIE MUSICIE MIEĆ KONTA, ABY SKOMENTOWAĆ. WYSTARCZY ZAZNACZYĆ, ŻE CHCESZ DODAĆ KOMENTARZ Z ANONIMA. 

Myślę, że to będzie najlepsze rozwiązanie. Większość osób już tak robi i słusznie. Informowanie zabiera strasznie dużo czasu. A po co informować kogoś kto nie czyta i w ogóle już sobie odpuścił to ff? 

Rozdziały pojawiają się rzadko, a to tylko dlatego, że nie komentujecie tak jak kiedyś. 

Pod ostatnim rozdziałem 31 komentarzy na 96 informujących. To jest śmieszne i pewnie zaraz pójdą na mnie hejty, że chcę tylko komentarzy. Tak, chcę. Bo chcę znać Waszą opinię i odczucia po przeczytanym rozdziale.

Dziękuję tym wytrwałym, którzy zaglądają, czytają i systematycznie komentują.

Jesteście cudowni! ♥

A teraz czytajcie :) 

Ps. Rozdział nie jest sprawdzany, wybaczcie. xx

_____________________________________________________________


Harry's P.O.V.

Po wspólnie spędzonej nocy u mnie, odwiozłem Sky do domu. Margaret wraz z moim ojcem, po raz kolejny gdzieś wyjechali. Skylet w ten sposób została sama, co mi się niezbyt podobało. Na szczęście Amber postanowiła wpaść do niej z wizytą. Przyniosło mi to nie małą ulgę. Z nią będzie bezpieczna, tak przynajmniej sobie myślę.
Wyścig Deana zbliżał się nie ubłagalnie wielkimi krokami. Miałem zbyt mało czasu, by dobrze go wytrenować. Wiecznie przekładał nasze treningi. Twierdząc, że Amber się źle czuje i musi się nią koniecznie zaopiekować. Zaczynało mnie to już powoli irytować. Podczas ciąży to normalne, że nie czuje się zbyt dobrze. No dobra, pewnie tak samo postępowałbym, jeśli chodziłoby o moją dziewczynę. Byłbym na każde skinięcie jej palca. Cieszyłbym się jak skurwysyn, że zostanę ojcem.

Przypomniałem sobie mój ostatni sen, to znaczy koszmar. Straciłem w nim swoją ukochaną wraz z dzieckiem. Na samo wspomnienie, moje ciało przeszedł nieprzyjemny dreszcz. Jest to ten jeden ze snów, który z pewnością nie chciałbym by się spełnił. Nigdy. Przysięgałem sobie, że nikomu nie pozwolę skrzywdzić osób, które kocham. Wolałbym sam umrzeć, niżeli by im miałaby się stać krzywda.
Czekałem na Lemona w miejscu, gdzie zawsze mamy jazdy przygotowujące-pobliże autostrady. Spóźniał się jakieś dobre pół godziny. Nienawidziłem, jak ktoś się spóźniał. Dziewczyny jeszcze przeboleję, ale chłopaków nie.
Wystukiwałem palcami rytm piosenki The Beatles-Help! Co chwilę patrzyłem na zegarek, chcąc wiedzieć, ile ten kretyn jest mi winny mojego cennego czasu. Oparłem głowę o zagłówek siedzenia i przymknąłem oczy. Wyobrażałem sobie uśmiechniętą twarz mojej prześlicznej dziewczyny. Boże, miała najpiękniejszy uśmiech na całym świecie. A jej oczy? Mógłbym patrzeć w nie całe swoje życie. Jest dla mnie perfekcyjna. Tak się zastanawiałem, że aż wywnioskowałem, że nigdy nie byłem z nią na takiej prawdziwej randce. Może pora to zmienić?-Odezwał się głos w mojej głowie. Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem i pozbędziemy się ze swojego życia Malika i tych innych niepotrzebnych pionków; zabiorę ją na randkę. Taką wyjebaną w kosmos, że rozkocham ją w sobie jeszcze bardziej. Kurwa, zamiast tu ślęczeć, mógłbym być z nią i robić z nią same pożyteczne rzeczy. Ekhem, wiadomo jakie.
Otworzyłem oczy, gdy nagle usłyszałem jak do mojego czarnego-wspaniałego-Range Rovera, podjeżdża -mniej wspaniałe- czarne Audi Q7. We wstecznym lusterku zauważyłem, Pana Spóźnialskiego, wychodzącego z pojazdu. No pięknie, czterdzieści minut spóźnienia! Pokręciłem głową z niezadowolenia i opuściłem moje cudeńko.
Idąc w jego stronę, wskazywałem na mój niewidoczny zegarek. Chłopak z potarganymi włosami ledwo co patrzył na oczy, jakby dopiero co wstał.
-Dean, czy ja mam ci kupić zegarek na twoje kolejne urodziny, żebyś się nie spóźniał?-Warknąłem zażenowany na jego osobę.
-Siema, Styles. Sorry, ale trochę mi się przysnęło jak stałem w korku-wzruszył ramionami, a mnie już powoli krew zalewała. Mogę go zabić za jego głupotę?
-Może jeszcze budzik mam ci kupić, albo poduszkę wraz z kocem?-Zadałem retoryczne pytanie.-Dobra, następnym razem nie będę taki wyrozumiały-uśmiechnął się z ulgą wymalowaną na twarzy na co przewróciłem oczami.
-Za ile kończymy?-Zapytał mając poważną minę. On tak serio? Serio, stary?
-Żarty sobie robisz?-Pokręcił przecząco głową.-Nawet jeszcze nie zaczęliśmy, a ty już pytasz kiedy kończymy? Stało ci się coś w ten durny łeb?-Powiedziałem nie dowierzając, jak głupie pytanie zadał.
-Słuchaj, nie mogę tu być za długo. Amber może nabrać podejrzeń, a mi się naprawdę po raz kolejny nie chce się jej okłamywać. Wiesz, że ją kocham i nie mogę mówić jej ani o wyścigu ani o czymkolwiek z tym związanym-powiedział bardzo przeciągle jak to miał w zwyczaju.
-A więc jesteśmy na etapie kiedy twoja Amber nic nie wiem-stwierdziłem. Przeczesałem palcami moje loki i oparłem dłoń na karku.
-No. Gdyby się dowiedziała, pewnie bym już nie żył. Nie chcę jej niepotrzebnie denerwować, zważając na jej stan. Zależy mi na niej i naprawdę jest dla mnie ważna-zaczął butem zataczać kółka na asfalcie. Podobnie jak dla mnie Sky.
-Czyli według twoich opowieści ona myśli, że gdzie jesteś w tym momencie?-Zaciekawiła mnie ta sytuacja.
-Powiedziałem jej, że pracuję jako mechanik -po części to prawda- a akuratnie dzisiaj mam bardzo ważnego klienta. Uwierzyła mi- wyszczerzył się w moją stronę, a ja prychnąłem pod nosem.
-Okej, koniec tych pogaduszek-klasnąłem w dłonie.-A teraz mi powiedz, co się dla nas liczy, Lemon-nadstawiłem uszy, aby usłyszeć słowa, które rozpoczynają każdy z naszych treningów.
-Zwycięstwo i adrenalina-rzucił bez przekonania.
-Głośniej, nic nie słyszałem prócz jakiegoś mamrotania pod nosem-uśmiechnąłem się cwaniacko.
Tak bardzo lubiłem wkurzać swoją natarczywością ludzi. Nawet kiedy wkurzam Sky, sprawia mi to przyjemność. Kiedy mówię jej jakieś głupoty, za co dostaję w ramię albo w tyłek.
-Zwycięstwo i adrenalina!-Krzyknął nieco głośniej, jednak nie do końca byłem zadowolony z tego wystąpienia.
-Przesylabizuj ostatnie słowo, Dean. Mama ci śniadania nie dała?-Chłopak wziął głęboki oddech i tak jak rozkazałem przesylabizował ostatnie słowo.
-A-DRE-NA-LI-NA! Zadowolony?-Popatrzył na mnie i zaśmiał się pod nosem. Uśmiechnąłem się i poklepałem go po plecach.

-A teraz biegnij stąd do tego drzewa-wskazałem na drzewo znajdujące się jakieś 500 metrów od nas.
-Co biegi mają wspólnego z siedzeniem za kółkiem?-Spytał zażenowany. Jak już wkurwiać to do końca.
-Nie pierdol, tylko biegnij. Sprintem dziesięć razy w tę i z powrotem. Musisz się jakoś prezentować za tym twoim kółkiem. Zasuwaj!-Rozkazałem. Pokręcił niedowierzająco głową dobrze i zawiązał sznurówki w jego czarnych airmaxach, by nie wyrżnąć gębą o asfalt. Spokojnym truchtem zaczął swoją rozgrzewkę.
Patrzyłem jak jego sylwetka się oddala. W tym samym momencie moja komórka zaczęła dzwonić.
Wyciągnąłem z kieszeni moich spodni, które były stanowczo zbyt obcisłe, dzwoniące urządzenie. Na wyświetlaczu ukazało mi się zdjęcie mojej wspaniałej dziewczyny. Bez dłuższego zastanowienia odebrałem połączenie.
-Cześć, moja ulubiona dziewczyno-przywitałem się i oparłem swoje ciało na masce swojego samochodu.
-Masz jeszcze jakąś inną dziewczynę?-Powiedziała powstrzymując śmiech.
-Hmm, nie?-Zastanowiłem się. -Ty, jesteś tą jedyną, Skarbie.-Uśmiechnąłem się sam do siebie.
-Uff, a już myślałam, że mnie zdradzasz-odetchnęła z ulgą w głosie.
-Wszystko w porządku?-Zapytałem z ciekawości. Trochę dziwiło mnie, że dzwoni skoro miała spędzić ten dzień z Amber. Musiało się coś stać.
-Chciałam tylko usłyszeć twój seksowny głos-zrobiło mi się gorąco. Mogłem przysiąc, że właśnie się uśmiechała. Na mojej twarzy również widniał szeroki uśmiech.
-Sky, coś cię trapi. Czego to dotyczy, Miśku?-Musiałem dowiedzieć o co chodzi.
-Ugh, przejrzałeś mnie!-Zawiesiła swój głos na chwilę.-Niall przyszedł do mnie i troszkę pokrzyczał, gdy zobaczył Amber-powiedziała na jednym oddechu.
Moje całe ciało się spięło, gdy usłyszałem imię mojego, pożal się Boże "przyjaciela". Co on do chuja chciał od mojej dziewczyny? A Sky? Tłumaczyłem jej, że nie może się z nim spotykać. Czego nie zrozumiała? Okej, przyjaźniliśmy się obaj, ale teraz jest inaczej. Nie chcę mieć z nim nic wspólnego, ani nie chcę żeby kontaktował się z moimi bliskimi. Dla mnie nie istnieje, a ja z pewnością dla niego. Posądza mnie, że nie byłem odpowiednim przyjacielem. No tak, ale mógł też pomyśleć w tym wszystkim o mnie. Wpakowałem się w porządne gówno, z którego ciężko się wygrzebać. Nie odwiozłem tego dnia Liama do tego jebanego szpitala, tylko i wyłącznie z tego powodu, że Malik mi zagroził, że jeśli opuszczę wyścig, zabije mnie. Przestraszyłem się i dlatego to wszystko się tak potoczyło. Rozumiem ich obojga żal, ale ja też nie miałem łatwo.
-Harry? Jesteś tam?-Spytała dziewczyna, wyrywając mnie tym samym z zamyślenia.
-Po jakiego chuja przyszedł do ciebie? Nic ci nie jest? Zaraz do ciebie przyjadę-już miałem się rozłączać, jednak zdążyła mi przeszkodzić.
-Hej, hej! Spokojnie, Harry.-próbowała mnie uspokoić.
-Jak mogę być spokojny?-Spytałem na skraju wytrzymałości.
-On już sobie poszedł. Jestem tylko ja i Beri. Mam wszystko pod kontrolą-poinformowała mnie, na co trochę mi ulżyło. Nie było go już tam. Na szczęście.
-Czego chciał? A co ma z tym wszystkim wspólnego Amber?-Zdziwiło mnie to. Nastała krótka cisza.
-Chciał się przywitać i pogadać. Amber? Umm, on się kiedyś ze sobą spotykali.-Wmurowało mnie trochę.
Nie przypuszczałem, że Horan miał kiedyś jakąś dziewczynę. Ach, może dlatego, że mnie to nie obchodziło i nie byłem prawdziwym przyjacielem. Pierdolenie.
-Zaraz, zaraz. To Niall nie jest prawiczkiem!?-Próbowałem trochę rozluźnić atmosferę, i jak widać to mi się udało.
-Harry! Nie obchodzi mnie to!-Powstrzymywała się od śmiania się ze swojego kolegi. -Chciałam Ci jeszcze powiedzieć,że..
-Dean, do kurwy nędzy! Nie ma odpoczynku. No już, biegnij dalej!-Machnąłem ręką w stronę swojego poddanego. Tak go można chyba nazwać. Postanowił sobie odpocząć, pajac.
-Co wy tam robicie?-Dziewczyna ponownie się zaśmiała.
-Przepraszam, kochanie. Mam urwanie głowy z tym bez mózgiem -przewróciłem oczami, zażenowany jego postawą.
-Co mają biegi wspólnego z wyścigami?-Prychnęła pod nosem. Ach, te kobiety. Niczego nie potrafią zrozumieć. To samo zamierzałem jej powiedzieć.
-Księżniczko, jesteś kobietą, nie zrozumiesz. O której mam do ciebie wpaść?-Spytałem.
-Obawiam się, że dzisiaj się już nie zobaczymy-powiedziała ze smutkiem w głosie.
-Niby dlaczego?
-Amber zostanie na noc pewnie, jest roztrzęsiona. Trenuj Deana. Ale za to jutro należę cała do ciebie, okej?-Ostatnie zdanie powiedziała tym swoim obciągającym głosem. To znaczy pociągającym. Właśnie tak na mnie działa, że język sam mi się plącze.
-Mrr, brzmi kusząco. Myślałem jednak, że odreaguję tę jego głupotę, będąc z tobą.
-Jeszcze mamy sporo czasu, żebyś mógł odreagować-zachichotała uroczo.
-Okej, muszę już kończyć. Ten człowiek doprowadza mnie do szału. Uważaj na siebie, Myszko. -Odsunąłem się od maski.
-Okejka. Kocham Cię, Lokaczu.-Uwielbiałem, kiedy się tak do mnie zwracała.
-Też Cię kocham. -Zaśmiałem się na pożegnanie, a połączenie zostało zerwane.
Schowałem komórkę do kieszeni i zwróciłem się do kolegi. Był zmęczony, a o to mi chodziło.
-Dobra, Lemon. Wsiadaj do samochodu, poszalejemy trochę-zrobił idiotyczną minę i pokręcił głową niedowierzająco w moje słowa.
-Stary, nie dam rady. Jestem totalnie wykończony-oparł dłonie na kolanach. -Jadę do Amber, pewnie się martwi, że nie wracam-próbował się wymigać. Nie ze mną takie numery.
-Amber jest u Sky, zostaje tam na noc. Zadzwoń do niej, że nie dasz rady przyjechać dziś do niej.-Wzruszyłem ramionami. -Nie po to ja się tutaj produkuję byś zaraz znikał.
Nie powiedział nic. Z zażenowaniem i zmęczeniem wymalowanym na twarzy, poszedł do swojego auta. Widziałem jak wziął do rąk telefon i rozmawiał ze swoją dziewczyną. Oddalił się trochę więc ciężko było mi cokolwiek usłyszeć.
Po jakiś pięciu minutach obaj znajdowaliśmy się w naszych autach. Podjechał na wyznaczoną przeze mnie linię startu.
-Wiem, że nie mam z tobą szans, Styles-powiedział bez przekonania przez otwartą szybę.
Musiałem wymyślić jakąś historyjkę by go zmotywować i po chwili jedna wpadła mi do głowy.
-Wyobraź sobie, że ścigasz się z Bieberem, który porwał twoją laskę. Musisz jak najszybciej go odnaleźć by nie stała się jej jakakolwiek krzywda. Zmotywuj się jakoś i wygraj ten wyścig. Nie dla mnie, ani dla siebie. Dla niej-posłałem mu szczery uśmiech.
-Dobra, zaczynajmy! -Krzyknął i zacisnął dłonie na kierownicy. Wyglądał śmiesznie, kiedy był taki skupiony. Chciało mi się śmiać, ale się powstrzymałem.
-3..2..1..-Powiedziałem, a nasze auta wystartowały.
Idealnie było słychać warkot silników, co było muzyką dla moich uszu. Z sekundy na sekundę przyciskałem coraz bardziej pedał gazu by tylko utrzymać się na pierwszej pozycji. Kilka wykonanych manewrów kierownicą myliły chłopaka za mną. Zajeżdżałem mu drogę. Podobnie jak i ja nie dawał za wygraną. Wskaźnik licznika coraz bardziej zbliżał się do maksymalnej prędkości. Zacisnąłem szczękę, gdy zobaczyłem tuż za mną w przednim lusterku Lemona. Jego twarz nie wyrażała żadnych uczuć. Nim z powrotem mój wzrok powędrował na wyznaczoną trasę, zdążył mnie wyprzedzić. Sam nie wiem jak to mogłoby być możliwe. Widocznie moja motywacja tak na niego podziałała.

Harry Styles nigdy nie poddaje się tak łatwo. Wcisnąłem gaz do dechy i jak najprędzej chciałem znaleźć się na swojej wygranej pozycji. Próbował zablokować mi drogę, a na zakręcie gwałtownie zakręcił. Cały proch znalazł się na mojej przedniej szybie. Musiałem włączyć wycieraczki, inaczej bardzo utrudniałoby mi to jazdę. Zacieśniłem uścisk na kierownicy i oparłem się wygodnie na siedzeniu. Przymknąłem na chwile swoje powieki tak jak to miałem w zwyczaju jeżdżąc po równej drodze. Nie słyszałem wokół mnie nic poza silnikiem mojego auta. Ukazała mi się twarz dziewczyny, z którą chciałbym spędzić resztę życia i uśmiechnąłem się do siebie. Otworzyłem ponownie oczy. Byłem tuż za nim więc bez problemu go wyminąłem.
Nie wiadomo dlaczego jego pojazd zaczynał coraz bardziej zwalniać. Zaniepokoiło mnie to trochę. Chyba się nie poddał, prawda? Cofnąłem się do niego i zahamowałem autem, kiedy zobaczyłem jak wysiada.
-Co ty znowu odpierdalasz, co? -Spytałem wkurwiony, otwierając szybę.
-Wychodzi na to, że paliwo mi się skończyło-podrapał się po karku.  Czy to są, kurwa, jakieś pierdolone żarty!?
-To jest jakiś jebany żart, koleś -wycedziłem przez zaciśnięte zęby.

-Nie. Mówię śmiertelnie poważnie -wbił we mnie swój wzrok.
-Jesteś kretynem -stwierdziłem na spokojnie. - Nie mam do ciebie nerwów, idioto- odgarnąłem włosy z czoła do tyłu. - Wyciągnij z mojego bagażnika kanister z benzyną i wlej do swojego baku. Musisz jakoś dojechać do domu.-Wyciągnąłem kluczyki ze stacyjki i rzuciłem mu je do rąk.
Oparłem łokieć na podłokietniku i złapałem się za skronie, delikatnie je masując. Przez niego rozbolała mnie głowa.
Powinienem go tutaj zostawić na pastwę losu, i pewnie bym tak zrobił, gdyby nie Sky i Amber. Jeśli by mu się coś stało pod moją obecnością, zabiłyby mnie obie. Nie wiem, gdzie jego rodzice popełnili błąd wychowując go. Zabawki przyklejali mu do podłogi czy jaki chuj? Jak można się ścigać z prawie pustym bakiem? Nie rozumiem,
Wyciągnąłem komórkę z kieszeni i wystukałem wiadomość do Sky, informując ją, że nasz cudowny trening zakończył się i wracam do domu. Oczywiście nie obyło się bez jakiegoś kąśliwego komentarza. Nie czekając na jej odpowiedź, rzuciłem komórkę na siedzenie obok. Bardzo, ale to bardzo byłem wkurzony.
Nie tylko z powodu, że muszę niańczyć Deana, ale też, że nie mogę być przy Sky.
-Dzięki i sorry. Myślałem, że wystarczy mi tego pieprzonego paliwa -przejawił skruchę i oddał mi kluczyki.
-Ty to już lepiej nie myśl. Jak widać to ci nie zbyt dobrze wychodzi. Żegnam. -zamknąłem szybę i odpaliłem auto.
Na dzisiaj wystarczy mi już przebywania z tym idiotą. Naprawdę mam dosyć. Uregulowałem klimatyzację i powolnym tempem jechałem do swojego domu. Nie chciało mi się już nawet ścigać z przypadkowymi kierowcami.
Po około półgodzinnej przejażdżce, zaparkowałem naprzeciw mojego domu. Dlatego, że mój pojazd zajmowany był przez radiowóz policyjny. Zdziwiło mnie to. I to cholernie.
Pospiesznie wysiadłem z pojazdu i podszedłem w stronę najbliżej znajdującego się funkcjonariusza policji. Był  to starszy brodaty mężczyzna po czterdziestce. Notował coś w ciemnoniebieskim notatniku.
-Przepraszam, o co tutaj chodzi? Dlaczego zastawiacie mój podjazd i drzwi od mojego domu są otwarte?-Zauważyłem.
-Pan Harry Styles, tak?-Skinąłem głową. -Dostaliśmy zgłoszenie, że przechowuje Pan nielegalnie narkotyki w swojej posiadłości. W pańskim mieszkaniu..
-Macie nakaz?-Bez nakazu nie mają prawa wbijać mi do domu. Takie są przepisy. Mężczyzna wyjął świstek papieru i podsunął mi go prawie pod nos. Mają nakaz..
-W pańskim mieszkaniu znaleźliśmy spore ilości narkotyków różnego rodzaju. Musimy Pana zatrzymać w celu złożenia wyjaśnień w tej sprawie-oznajmił tym swoim służbowym głosem.
-Nigdzie nie idę. Chcę dostać się do środka-chciałem go wyminąć, jednak jego silna dłoń oplatająca moje ramię mi to uniemożliwiała. To są jakieś żarty. Nigdy nie miałem dragów w domu.
-Obawiam się, że to niemożliwe. Pojedzie Pan ze mną na komendę i złoży Pan zeznania-zacząłem się mu wyrywać.
-Zostaw mnie, człowieku-warknąłem i wyrwałem się z jego uścisku. Jednak było to głupie zagranie. Dwójka dobrze zbudowanych funkcjonariuszy złapała mnie czym prędzej i zakuła w kajdanki mówiąc tą popieprzoną formułę, którą słyszy się na filmach kryminalnych.
Potraktowali mnie jak jakiegoś niebezpiecznego mordercę, który zabił swoją rodzinę. Ale ja, kurwa, nie mam nic wspólnego z tymi narkotykami.
Usiadłem w radiowozie, a obok mnie dwóch strażników. Nie chciałem już bardziej sprawiać problemów, by nie dostać pałką po plecach, co kurewsko boli. Spuściłem wzrok na swoje dłonie, które szpeciły metalowe kajdanki.
Jednego byłem pewny. Za tym wszystkim stał Bieber. Tylko on ma dostęp do różnych dragów, a to była jego zemsta. Jeśli będę składać zeznania wsypię go i kurwa będziemy mieć z nim wszyscy spokój.

_________________________________________________________________

Co Wy na taki obrót sytuacji?

Jak myślicie, kto podłożył narkotyki Harremu?

Co na to wszystko Sky?

Czekam na Wasze wspaniałe, dłuuuugie, komentarze :) 

Buziaki, @xAgata_Sz . xx


ZAPRASZAM RÓWNIEŻ NA MOJE NOWE FF, KTÓRE PISZĘ Z @Motherfuuuckerr. 
The Victim
(I nie, nie jest to drugi After tak dla Waszej wiadomości..)

Wejdźcie jeszcze tu, jeśli macie ochotę. Dopiero dziewczyny się rozkręcają :)
Always is someone
You will always be in my heart