Rozdział X

! WAŻNA NOTKA POD ROZDZIAŁEM, PROSZĘ O PRZECZYTANIE JEJ W CAŁOŚCI !

Niall's P.O.V.

Harry, kurwa! Zostaw go!-Te słowa wciąż krążą po mojej głowie. Nie dałem rady się obronić. Wszystko przez ten alkohol. Za dużo wypiłem, by go od siebie odepchnąć. Nie wiem nawet kiedy Sky zniknęła razem z nim. Prawdopodobnie zemdlałem przez jego silne uderzenia. Jak jakiś lamus.. Kto by pomyślał, że Twój kiedyś najlepszy przyjaciel może Cię aż tak pobić? Oczywiście, że nikt. Przecież męska przyjaźń to coś, czego nie można zniszczyć.. A jednak się zjebało. Dlaczego? Odpowiedź jest bardzo prosta. Przyjaźniliśmy się od małego. Ja, Liam i Harry. My we dwójkę zawsze byliśmy tymi poukładanymi, a Harry ściągał na nas same kłopoty. To on pokazał nam co to imprezować, brać udział w bójkach i bajerować dziewczyny. Mogliśmy za siebie oddać nawet życie, byliśmy tak ze sobą zżyci. Wszystko się zjebało, gdy Harry zrobił

prawko. Każdy z nas je teraz ma, ale on je wykorzystuje w złym celu. Bierze udział w nielegalnych wyścigach, organizowanych przez Malika. Ten to dopiero jest bezuczuciowym sukinsynem. Po trupach dąży do celu. Wracając do Harry'ego, pamiętam jak wylądowaliśmy na 24 godziny w areszcie, po tym jak się z ćpaliśmy i zaczęliśmy podpalać śmietniki. Mieliśmy z tego niezły ubaw, ale nasze rodziny już nie. Oczywiście był to pomysł Styles'a. Przestaliśmy się kumplować po tym jak Liam zachorował, a ja nie miałem jeszcze prawka, zadzwoniliśmy po Harry'ego żeby zawiózł go do szpitala. Nie mieliśmy się czym dostać, byłem wtedy tylko ja i Payne. Styles nie przyjechał, bo był zajęty wyścigami. Przestaliśmy być dla niego ważni. Nie słuchał nas, kiedy prosiliśmy żeby przestał z tym i zostawił tą całą bandę. Tłumaczył nam, że nie może się już wycofać. Od samego początku coś mi tam śmierdziało. Ale kurwa Styles wiedział lepiej. Od tego czasu nie zamieniliśmy żadnego słowa, dobrze będzie jak już tak pozostanie. Nie chcę znowu wpadać w kłopoty. Szkoda mi tylko tej dziewczyny, Sky. Może nasze pierwsze spotkanie nie należy do najlepszych, ale kolejne było o wiele lepsze. Chociaż nie dla niej.. Poznałem trochę jej historię i ponownie stwierdzam, że Harry zachował się jak chuj. Jak mógł najpierw ją całować, a za chwilę pieprzyć się z jakąś laską w parku? Przecież to jest chore! Dał jej jakąś nadzieję, że mogą być razem a potem to spieprzył. Muszę ją koniecznie znaleźć i pomóc jej o tym przykrym zdarzeniu zapomnieć. Nie chcę żeby coś się jej przytrafiło złego. Będę tak jakby jej Aniołem Stróżem. Jak mogę ją znaleźć skoro Harry gdzieś ją wywiózł?

Sky's P.O.V.

Harry bił Niall'a niemiłosiernie, chociaż on nic złego nie zrobił. Po prostu dotrzymał mi towarzystwa, kiedy on zabawiał się z tą czerwonowłosą wywłoką. Opowiedziałam mu co zobaczyłam, na co Niall zaczął wodzić dłonią po moich plecach, by dodać mi otuchy. Może Harry właśnie to zauważył i to go sprowokowało? Wychodzi na to, że on może wszystko a ja nic? Na szczęście ktoś w miarę normalny odsunął go od zakrwawionego blondyna. Chciałam sprawdzić czy nic mu poważnego się nie stało, ale nie zdążyłam. Poczułam jak ktoś łapie mnie za ramię, następnie przerzuca przez swoje ciało. Natychmiast zaczęłam się wyrywać, gdy tylko dostrzegłam że był to Loczek. Moje prośby sprowadzenia na podłoże okazały się daremne. Zaczęłam walić pięściami w jego plecy, a ten nie wydawał żadnego dźwięku, jego wszystkie mięśnie były totalnie napięte, a on sam zwyczajnie niewzruszony zaistniałą sytuacją. Z tego co wywnioskowałam zmierzaliśmy do wyjścia z klubu. Uderzyła we mnie fala świeżego powietrza. Postawił mnie na równe nogi, a ja spojrzałam w jego zielone tęczówki, dostrzegłam w nich złość ale także zmartwienie. Może jestem dla niego naprawdę ważna? Staliśmy przy jego aucie, w kieszeniach swoich czarnych, obcisłych spodni szukał kluczyków, przez cały czas trzymając kurczowo moją dłoń. Otworzył mi drzwi a ja zasiadłam na miejscu pasażera on zaś kierowcy. Powinnam stąd uciec, ale nie mogłam coś mnie do niego ciągnęło i nie pozwalało uciec. Postanowiłam w końcu przerwać irytującą ciszę.
-Dlaczego to zrobiłeś? Pieprzyłeś się z inną a następnie pobiłeś Niall'a, nie wiadomo za co. Co Ci do głowy strzeliło? -Chłopak zacisnął swoje dłonie na kierownicy tak, że jego knykcie były białe. Jego szczęka również była zaciśnięta. Kiedy nie usłyszałam żadnej odpowiedzi, zrobiło mi się cholernie smutno. To jemu powinno być źle, nie mnie.
-Chcesz wiedzieć dlaczego to zrobiłem?-Odwrócił głowę w moją stronę a jego przeszywający wzrok palił dziurę w moim sercu. Co ja do cholery zrobiłam?
-Zrobiłem to bo nie mogę Cię mieć. Pobiłem go, bo ON chce zastąpić moje miejsce. To ON chce być tą dobrą osobą w Twoim życiu. Cokolwiek by Ci złego powiedział

na mój temat, proszę nie wierz mu. Wiem, że nie możemy być razem. Jesteśmy jedynie przyjaciółmi, chociaż nawet tego nie jestem pewien, po tym wszystkim co zrobiłem. Pieprzyłem się z nią bo nie mogłem zrobić tego z Tobą, choć nie wiesz jak bardzo chciałem żebyś ty była na jej miejscu. Wkurwia mnie fakt, że zaczyna mi na Tobie zależeć, co nie powinno się nigdy wydarzyć. -Czekał na jakąkolwiek odpowiedź, a ja nie byłam w stanie nic z siebie wydusić. Co do cholery to wszystko ma oznaczać? Zależy mu na mnie a nie może mnie mieć? O co w tym wszystkim chodzi?
-Odwieź mnie do domu.-Jedyne co mogłam powiedzieć w tej chwili. Zawiesił swój wzrok na mnie. Zapewne myślał że odpowiem mu co innego. Ja po prostu muszę to wszystko sobie przemyśleć.
-Twoja mama nie będzie zadowolona, że wracasz w takim stanie. Chyba nie chcesz jej denerwować. Przenocujesz u mnie. Obiecuję, że nic Ci nie zrobię. Z samego rana odwiozę Cię do domu.-Jego wyraz twarzy był taki, jakby się bał, że mu odmówię i to właśnie zrobiłam.
-Po prostu odwieź mnie do domu, a jeśli to problem to sama sobie poradzę. -Sięgnęłam za przycisk otwierający auto i bez zawahania wyszłam na zewnątrz, Harry natychmiast ruszył za mną.
-Sky, nie wygłupiaj się i wróć do samochodu!-Zaczął krzyczeć, a ja próbowałam nie zwracać na niego uwagi. Poczułam za sobą jego ciężki oddech. Biegł za mną. -Słuchaj, odwiozę Cię rano. Spójrz na mnie, kiedy do Ciebie kurwa mówię i się zatrzymaj! Nie mam czasu na jakąś gównianą zabawę! -Stanęłam jak wryta. On na mnie krzyknął!
-Nie, to ty kurwa posłuchaj i zapamiętaj na całe życie. Na mnie się nie krzyczy! -Wygarnęłam mu, on stanął jak zamroczony. Bez zawahania ruszyłam przed siebie nie byłam nawet pewna, czy idę w dobrym kierunku. Poczułam jak łapie mnie za ramię i odwraca mnie w swoja stronę. 

-Co?-Popatrzyłam na niego niezrozumiale i za chwilę poczułam jego spierzchnięte usta na swoich. Na początku chciałam to przerwać, lecz coś głęboko we mnie nie kazało mi tego robić. Rozchyliłam swoje wargi, kiedy brunet przejechał językiem po jednej z nich, prosząc o pozwolenie. Nasze języki współgrały w jednym rytmie. Jedną dłonią gładził mój policzek a drugą trzymał mnie w tali. Wplotłam swoje dłonie w jego loki i pociągałam za ich końce, na co zareagował gardłowym jęknięciem. W tym momencie nie liczyło się dla nas nic. Kompletnie nic. Chciałam żeby ta chwila trwała wiecznie. Poczułam jak zaczynają po mnie spływać krople deszczu. Akurat w tym momencie musiało się rozpadać? Jedni marzą o pocałunku w deszczu, a mi właśnie to marzenie się spełnia. Harry przerwał pocałunek, gdy z jego włosów zaczęły spadać spore krople. Oparł swoje czoło o moje i popatrzył głęboko w oczy.
-Przepraszam. Przepraszam, że jestem takim chujem.. Chodźmy do auta, jeszcze się przeziębisz, a tego obydwoje nie chcemy. -Uśmiechnął się ukazując dołeczki, wziął mnie na ręce a ja oplotłam jego kark dłońmi. Wtuliłam się w jego ciało. Posadził mnie na siedzeniu a ja nic nie mówiłam. Tak naprawdę nie wiedziałam nawet co mam powiedzieć. On mnie pocałował i to z takim uczuciem, jakim nigdy nie zostałam obdarzona. Zajął miejsce kierowcy i odpalił silnik. Ulice były bardzo pochłonięte deszczem, którego nikt nie spodziewał się akurat w tym momencie. Wiatr zaczął wiać niemiłosiernie a deszcz padał coraz bardziej. Prawdopodobnie nadchodziła burza. Nie żebym bała się burzy czy coś takiego. No dobra, panicznie się boję burzy. Usłyszałam pierwszy grzmot i podskoczyłam na siedzeniu ze strachu. Harry musiał to zauważyć, popatrzył na mnie i zachichotał.
-Tylko mi nie mów, że boisz się burzy? -Spuściłam wzrok na swoje dłonie, które w tym momencie były najbardziej interesujące.
-Nie bój się, to zaraz przejdzie, nic Ci się nie stanie. Nie jesteś sama, jesteś ze mną. -Odnalazł moją dłoń i wplótł w nią swoje długie palce.
-Nie myśl sobie, że Ci wybaczyłam. To, że mnie pocałowałeś i przeprosiłeś nie oznacza, że będę dla Ciebie miła, czy coś. Musisz się postarać, żebym ponownie Ci zaufała i żeby odnowić naszą przyjaźń. -Powiedziałam nie odrywając wzroku od naszych dłoni.
-Rozumiem, a co jeśli ja nie chcę być Twoim przyjacielem?
-W takim razie nie wiem po co ta cała szopka z przeprosinami. -Natychmiast puściłam jego rękę. Wkurzyłam się po raz kolejny. Ma takie humorki jakby był w ciąży.
-Zatrzymaj się, wrócę sama do domu. Nie potrzebuję Cię.
-Jesteś pewna, że mnie nie potrzebujesz? Z tego co wiem boisz się burzy a nie wydaje mi się, że miałaby zaraz minąć, więc?-Powiedział tonem tak pewnym siebie, że miałam ochotę mu przypieprzyć w tą jego śliczną buźkę.
-Okay zostanę, tylko chcę w całości dojechać do Ciebie.
-Wracając do wcześniejszego tematu. Nie chcę być Twoim przyjacielem. Chcę być kimś więcej dla Ciebie. Może jakiś przyjaciel z korzyściami? Nie mówię, że od razu chłopak na całe życie, ale jednak wolałbym być bliżej Ciebie. -Nie mam pojęcia co kombinuje ale z jednej strony chciałabym się tego dowiedzieć.
-Nie licz na nic więcej. -Pocałowałam go w policzek i ścisnęłam mocno jego ramię, gdy tylko usłyszałam grzmot.
-Nie bój się. -Zachichotał. Oparłam głowę na jego ramieniu i przymrużyłam swoje powieki, które zrobiły się bardzo ciężkie. Po kilku sekundach zasnęłam.

***

-Kurwa mać!-Obudził mnie wrzask Harry'ego. 
-Umm co się stało?-Przetarłam leniwie swoje oczy.
-Auto stanęło.-Uderzył głową o kierownicę.
-Dobrze, że auto a nie co innego. Zaraz, zaraz co!? Jak dostaniemy się do domu?-Spanikowałam.
-Nie wiem. -Wysiadł z samochodu i po chwili otworzył maskę. Wkurwił się i to porządnie, jego wszystkie mięśnie były maksymalnie napięte a klatka piersiowa gwałtownie się unosiła. Świecił latarką i coś przestawiał. Bacznie obserwowałam jego ruchy. Odgarnął swoje loki i pokręcił głową. Coś było nie tak. Wysiadłam z auta i z założonymi rękami na piersiach stanęłam przy nim. Deszcz jeszcze padał, ale nie tak bardzo jak wcześniej. Położyłam jedną dłoń na jego plecach, kiedy był pochylony i majstrował coś przy akumulatorze.

-Sky, wsiadaj do samochodu, przeziębisz się. Proszę idź. -Powiedział łagodnie. Rzeczywiście było zimno. -W bagażniku jest koc, wyciągnij go sobie a ja spróbuje zapalić auto.
-Po co Ci koc w bagażniku?-Spytałam niepewnie, ale nie usłyszałam odpowiedzi. Obeszłam samochód i podniosłam klapę od bagażnika. Zaczęłam szukać tego koca. Przewracałam jakieś jego ciemne ubrania, i w końcu znalazłam tego co szukałam. Koc był na samym spodzie, gdy go podniosłam zauważyłam ciemną rzecz pod nim. Byłam ciekawa i zanurzyłam się w głębi schowka. Kiedy dotarło do mnie co to jest, byłam cholernie przerażona. Po jakiego chuja potrzebny mu pistolet? Może on chce mnie zabić, a to popsucie się samochodu jest jakąś ściemą. Matko, przecież ja mogę zginąć. Odłożyłam przedmiot na miejsce, gdy usłyszałam jego głos.
-I co znalazłaś?-Zarzuciłam na siebie czarno-biały kocyk i zamknęłam bagażnik. Odgarnęłam swoje włosy, które spadały na moją przerażoną twarz. 
-Znalazłam, to ja poczekam w środku.-Powiedziałam nie wzbudzając żadnych podejrzeń. Harry uniósł tylko kciuka do góry, nie wystawiając nawet głowy zza maski. Naprawdę zaczynam się go bać. Może on nie jest tym za kogo się podaje, tylko naprawdę chce mnie uwieść a później zabić? James, ty byś wiedział co robić w takiej sytuacji. W co ja się znów wpakowałam.. Podskoczyłam na siedzeniu, kiedy zobaczyłam kogoś za szybą. Tą osobą był Tyler, typ z kawiarni z którym nie miałam przyjemnego spotkania. Co on tutaj robi o tej porze? Nie zauważył mnie na szczęście, przysłuchałam się jego rozmowie z Harry'm. Dwóch niebezpiecznych mężczyzn i ja jedna, bezbronna. Nie wiem, czy mam się śmiać czy płakać. Z tego co udało mi się usłyszeć, Tyler przejeżdżał tędy przypadkiem i zobaczył, że Harry męczy się z autem to postanowił nam pomóc.

-Kochanie?-Loczek zapukał w moją szybę na co ją opuściłam.
-Tak?-Powiedziałam lekko przestraszona. Dlaczego on mówi do mnie kochanie, jeśli nie jesteśmy razem?
-Tyler, pomoże nam się dostać do domu. Podepnę auto tylko do jego i zaraz ruszamy. -Puścił mi oczko.
-Nie ma jakiejś innej opcji?-Spuściłam wzrok. Nie chciałam jego pomocy. Dowiedziałby się wtedy, gdzie mieszka Harry i mógłby jeszcze jego gnębić.
-Chyba nie chcesz pchać auta?-Złapał mnie za podbródek i musnął moje usta. Uśmiechnęłam się słabo, a Harry zniknął ponownie. Ja po prostu chcę dostać się tylko spokojnie do jego domu, wziąć ciepły prysznic i położyć się spać a rano wrócić do swojego domu i pójść do pracy. Czy ja tak wiele oczekuje? Po niespełna 10 minutach Harry zasiadł za kierownicą a Tyler ruszył swoim autem, ciągnąć nas za sobą. Ciągle mnie dziwi skąd on się tutaj znalazł.
-Co jest Maleńka?-Loczek musiał wyczuć, że jest coś ze mną nie tak i chwycił mnie za ręce, pociągnął do siebie bym usiadła mu na kolanach co oczywiście zrobiłam. Bałam mu się odmówić, a dlaczego? Dlatego, że ma broń w bagażniku, a na dodatek ufam bardziej jemu niż temu zasranemu idiocie, który pomaga nam dostać się do domu.
-Nic, a co ma być? Po prostu chcę mieć to wszystko już za sobą i położyć się spać. Jestem zmęczona.-Spojrzałam mu prosto w oczy.
-Wydaje mi się, że coś innego Cię trapi. Powiedz mi tylko co. -Powiedział dosyć cicho.
-Dlaczego mu ufasz? Nie znasz go nawet a on będzie wiedział, gdzie mieszkasz. Nie boisz się? Nie dziwi Cię to, że pojawił się o takiej porze i ofiarował bezinteresowną pomoc? Kto normalny zatrzymuje się i pomaga ludziom? Zastanów się. To nie jest normalne.-Oburzyłam się na co brunet wybuchnął donośnym śmiechem.
-Za bardzo przeżywasz. To tylko zwykła pomoc. Zróbmy coś przyjemniejszego. -Poczułam jak fotel opada w dół a razem z nim my. Harry odgarnął moje włosy i przywarł do skóry mojej szyi. Natychmiast go powstrzymałam.
-Chyba sobie żartujesz. Jeszcze Ci mało? Najpierw ta wywłoka a teraz ja, tak? -Usiadłam z powrotem na miejscu pasażera.
-Będziesz mi to za każdym razem wypominać, kiedy będę próbował się do Ciebie zbliżyć?-Podparł się na łokciach.
-Tak. Dlatego się do mnie nie zbliżaj.-Odpowiedziałam krótko, nie chcąc drążyć dalej tematu.
-Trudno będzie mi przekonać Cię do mnie, ale nie odpuszczę tak łatwo. -Uśmiechnął się zadziornie i oblizał swoje pełne usta. Wariat. 

_____________________________________________________________________________

Cześć, jak podoba wam się rozdział?
Mam wrażenie, że akcja dzieje się za szybko i jest trochę nudna, ale nic innego nie wpadło mi do głowy.
Dziękuję za ponad 10 tysięcy wyświetleń i komentarze, co jest naprawdę miłe i przepraszam za jakiekolwiek błędy, które mogły się pojawić. ♥

! Ostatnio wraz z Julką natknęłyśmy się na pewnego bloga a o to on Dangerous-Loui-Tomlinson , który jest plagiatem Envy, przeczytajcie koniecznie drugi i trzeci rozdział, który najbardziej jest podobny do naszej fabuły. Jeśli również zauważyliście podobieństwo albo znacie tą dziewczynę (tt, gg), proszę o kontakt. !

Są jakiekolwiek szanse, że każdy napisze co sądzi o całej fabule Envy i czy mu się ono podoba?
Byłabym bardzo wdzięczna za jakikolwiek komentarz, krótki czy długi. Oczywiście każdy lubi te długie komentarze z waszymi przemyśleniami, ale tymi krótkimi też nie pogardzę :)

Z racji, że jest szkoła i mam mnóstwo nauki, rozdziały będą pojawiać się raz na 2 tygodnie. Mam nadzieję, że mnie zrozumiecie i nie przestaniecie czytać Envy.

Zapraszam też na mojego drugiego drugiego bloga, mam nadzieję że wpadniecie i zostawicie po sobie jakikolwiek znak. Are we friends or are we more? :)

Każdy kto zostawia swój username w komentarzu jest automatycznie dodawany na listę informowanych.
Proszę o wypełnienie ankiety obok i dodawanie się do obserwowanych :)

Kocham was, @xAgata_Sz ♥